شهید مشاءالله لطفی سیرایی

شهید مشاالله لطفی سیرایی

او در سال 1345 ،در روستای سیرا واقع در 35 کیلومتری کرج چشم به جهان گشود.دوران تحصیلی ابتدای و راهنمایی را همانجا سپری نمود و سپس به علت نبودن امکانات آموزشی ، برای ادامه تحصیل نزد برادرش که در شهرستان نوشهر بود ، هجرت نمود . بازگشت او به کرج مصادف بود با تشکیل بسیج سپاه پاسداران در منطقه و به همین خاطر او در بسیج نمود و مشغول فعالیت گشت . صبحها به تحصیل می پرداخت و بعد از ظهر ها در بسیج محل خود که در 25 کیلومتری کرج بود ، به حفاظت از دستاوردهای انقلاب می پرداخت.

پس از مدتی مشاءالله جهت گذراندن یک دوره آموزشی به اصفهان و از آ نجا به طور داوطلب بدون گذراندن دوره لازم به اهواز و دارخوین رفت . سر انجام در اولین حملات طریق القدس که برای فتح بستان صورت گرفت ، در تاریخ 1361/9/8 به درجه شهادت نائل آمد.

 روحش شاد و یادش گرامی

بخشی از وصیتنامه شهید 

بسمه تعالی

به نام او که همه چیزم از اوست . به نام او که زندگیم در جهت اوست .به نام او که زنده به اویم . به نام که از اویم . شدنم در جهت اوست . بودنم و رفتنم برای اوست . معشوقم اوست . معبودم اوست . مقصودم اوست . مرادم اوست . امیدم اوست .

احساس میکنم ، با قلبم ، با ذره ذره وجودم ، با تمام سلول هایم احساس میکنم اما بیانش نتوان کرد. ای همه چیزم ، به یادت هستم ، به یادم باش که بی تو هیچ و پوچ خواهم بود.

ولا تسحبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عندر بهم یرزقون

مقام شهید را کسی میتواند درک کند که خود آن طرف آن راه ، لا اقل برایش روشن شده باشد. تا آنگونه که شایسته یک شهید است ، بگوید.ولی من نسبت به بینش خودم یک نوع تشبیه جدید و نویی نسبت به خودم دارم . به من نظر من شهادت مقدمه بی نهایت راهی است برای رسیدن به یک بی نهایت . راه دیگر چرا ؟ چون همه میدانیم مقام رفیع شهادت آنچنان که زبانزد همگان است ، یک مطلب ساده نیست . مقام پر ارج و بالاست و ارزش عمق آن برای هیچکس روشن نیست. پس اینکه میگویم شهید مقدمه یک بی نهایت راه است ، مطلب عمیقی است که رسیدن به آن برای همگان مقدور نیست . شهید از بدن و جامه خویش روح و اندیشه و حق سرشتی و پاک باختگی ، کسب شرافت کرده است و بدن او یک جسد است. یعنی حکم روح بر بدن او جاری شده است و از هرگونه زشتی و ناپاکی مبراست. حکم شهید یک حکم نورانی و مقدس است. 

  مسائل دیگری که میتوان در مورد شهید گفت ، جهاد با مسئولیت شهید است ، شفاعت شهید است ، حتی گریه بر شهید است و سر انجام جاودانگی شهید است.

من به عنوان یک وصیت باید بگویم وحدت کلمه را حفظ کنید. زیرا بدون وحدت ، ادامه انقلاب میسر نیست . دوستان و آشنایان! نصیحت من به شما این است که حتی یک لحظه امام را تنها نگذارید.همیشه سعی کنید یک کار کوچک را فقط برای رضای خدا انجام دهید. اسلام دین جاودانی و دین ابدی است.

     در شهادتم هیچکس گریه نکند تا عمر دارید به جان این مرد بزرگ و بت شکن تاریخ ، به این ابراهیم زمان دعا کنید. موفقیت شما را از درگاه خدای بزرگ خواستارم.

والسلام

مدرسه شاهد شهید رضا پناهی

گردآورنده:علیرضا نریمانی